Winter 2016 B

Poe wat een heftige tijd hebben we gehad.

Maar samen kunnen we alles aan!

VAKANTIE LIMBURG

29 januari stonden bij tassen gepakt en heb mij auto klaar gemaakt voor vertrek naar Noord - Limurg. Ik had een studiotje gehuurd voor een week in Herkenbosch. Dit is een dorpje op loop afstand van uitgestrekten bossen vlak bij de grens van Duitsland. Mijn vakanties bestaan uit uren lopen en lopen en genieten samen met mijn lieve Mikayla & Jony.

ZATERDAG 30 JANUARI in de ochtend bepakt en bezakt zijn we naar Limburg gereden. Ik vond het best spannend om er heen te rijden. Maar zonder problemen reden we soepel met tomtom naar Limburg. Ik was totaal niet bang onderweg en de reis verliep soepel.

Mikayla lag op de achterband in de gordel maar zocht steeds contact en legde zijn kop om me schouwder. Jony zat voor in, in de gordel maar was erg onrustig.

Na een goede reis kwamen we goed aan. En hebben het studiotje ingericht met onze spullen.

Jony vond gelijk een plekje en ook Mikayla ging lekker liggen. Ik wilde gaan lopen maar het regende gigantisch hard helaas. Dus lekker relaxen op de bank.

ZONDAG 31 JANUARI zijn we de bossen in getrokken met zijn drietje de paden waren goed aan gegeven met bordjes. Onderweg zag ik wat aan Mikayla wat wist ik niet tot dat ik goed keek Mikayla's rechter gezicht helft hing erg. Tijdens het lopen flapperde zijn oor en zijn mond hing naar beneden. En ook zijn gezicht uitdrukking was anders.

Ik had er foto's van gemaakt. En toen zag ik het echt mij Mikayla was Mikayla niet meer.

Ik heb de prachtige wandeling afgemaakt en heb contact op genomen met me oude hondentrainster. Maar ik was best van slag dus heb ik ook contact opgenomen met mij beste vriend.

Hij zij ook geef Mikayla maar veel rust dat is nu belangrijk zodat hij kan bij komen. Het was duidelijk te zien Mikayla had een tia gehad. Mijn gedachte aan dat hij oud en kwetsbaar word maak me verdrietig. En ik had echt tijd nodig om te verwerken.

MAANDAG 1 FEBRUARI ben ik alleen met Jony de bossen in getrokken. Ik was nog steeds van slag maar beraden dat ik was want dat stond op de planning dat ik naar Duitsland wilde lopen dus heb ik dit met Jony gedaan. Liever had ik me beste vriendje Mikayla ook mee gehad, maar hij moest rust houden. Het was een heerlijke wandeling en Jony en ik hebben ondanks de situatie toch genoten.

DINSDAG 2 FEBRUARI wat een geweldige dag was dit in mijn vakantie.

Dinsdag ben ik met mijn twee beste vriendjes naar Zuid Limburg gereden. Omdat er twee bijzondere bezoekjes op onze agenda stond. Als eerste heb ik een bezoekje gebracht aan Vijlen. Prachtige omgeving en geweldig mooie bergen om me heen. We was letterlijk even in een andere wereld. Ik had een afspraak met een Austrian cattle dog choach Erica Roode ik heb met haar enige tijd geleden contact op genomen omdat ik nu toch me hart wil volgen. Al voor Mikayla was ik gek op Austrian cattle dogs ik was ook toen vast besloten dat mijn eerste hond een cattle moest worden. Maar mijn hulpverlener Nympha van Feen - Minnaar had navraag gedaan en vond toen in die situatie waar ik in zat de cattle geen geschikte hond laat staan dat hij als hulphond moest worden opgeleid. Toen zou Nympha mijn hulpverlener haar eerste nestje Zwitserse witte herder fokken en besloot ik voor een witje te gaan. Daarna kwam de droom een pupje van mijn eigen Mikayla een hond waar iedereen verliefd op word. Dit maakte Heleen Nijhuis van de kennel Aen den Noordendijck/Cookies Inc mogelijk, daar ben ik haar ook nog steeds heel dankbaar voor. Maar de liefde voor cattles bleef altijd bestaan. Op shows ging ik altijd bij de cattle kijken en de liefde voor dit ras is altijd gebleven. Dus heb ik een besluit genomen en met de cattle choach heb ik alles besproken en nu zou een cattle dog perfect in mijn leven passen en wil ik me oude droom laten uitkomen. En dus mocht het gebeuren dat Mikayla er niet meer zal zijn, dan zal een cattle dog mij leven een nieuwe leven in blazen. Ik vond de cattle choach een geweldige lieve vrouw die mij echt inzicht heb gegeven in het ras. Het conact verliep echt super goed ik had gelijk een band met haar en ik vertrouwde haar direct een geweldige vrouw met een geweldige missie en ik ga zeker contact met haar houden. Het bezoek vloog voorbij en ben ik met mijn mannen door gereden naar Voerendaal. Hier woond ( woonde ze zijn nu inmiddels verhuisd) cattle dog fokker Monique Sporck (AT Kunama ). Ik vond het best spannend maar ik werd zeer welkom ontvangen door zowel haar zelf en haar vriend als door haar geweldige cattle dogs. Ik had gelijk een klik met de teefjes ze kwamen lekker bij me liggen en kroelen zij lieten mijn hart sneller kloppen en ik was kopleet verliefd op ze. Ik kwam via de cattle choach bij hun terecht. Gelukkig kwam ik gelijk bij top fokker terecht. We hebben uren gepraat over het ras en ze liet de gezondheidspapieren zien en ik kan alleen maar zeggen dat ze hart voor het ras hebben en dat menig fokker een voorbeeld kunnen nemen aan hun. Ik voel me bevoorecht dat ik in de toekomst een pupje mag verwelkomen in me leven. Bedankt Monique en Marcel bedankt voor het vertouwen in mij!

Maar alles werd s'avonds te veel het verdriet om Mikayla omdat ik nu met me neus op de feiten werd gedrukt dat hij een oude hond word en dat elke dag dat hij bij me mag zijn een zeggen is in mij leven. Ook voelde ik me inmens schuldig naar Mikayla toe, ik ben al bezig met een nieuwe hondje terwijl Mikayla nog in mijn leven is. Het maakte me allemaal verdrietig maar ook weer verlangend. Mikayla zou ook niet willen dat ik mij leven opgeef als hij er niet meer zou zijn want waarom heeft hij anders mij gered destijds toen ik het op wilde geven? Mikayla heeft zo hart geknokt om mijn leven weer op de rit te krijgen zodat ik weer gelukkig werd en dat is hem ook gelukt. Nee hij verdiend het dat ik door ga,dat ik niet op geef als hij er niet meer zou zijn. Makkelijk zal dat dan niet zijn maar ik weet zeker dat ik het gaat reden.

Woensdag 3 & Donderdag 4 februari zijn we met zijn drietes wezen wandelen in de bossen,ik liep dan niet zo heel ver zodat we toch compleet waren en met zijn drietjes konden lopen.

Vrijdag 5 februari was onze vakantie voorbij na grote schoonmaak, zijn we nog lekker wezen wandelen met zijn drietjes en hebben we genoten van de bossen. Want in de bossen voel ik me thuis en vrij en ik hou het meest van bossen liefst waar je lekker kan wandelen. Het was een geweldige vakantie ondanks het slechte weer. De honden waren onderweg heel rustig ik denk dat ze onrustig waren omdat ze voelde dat Mikayla een tia kreeg. Want nu waren ze rustig en sliep heerlijk.

Maar ik kwam woensdag 10 februari thuis van het trainen met Jony. Ik merkte dat Mikayla anders was. Hij wilde niks eten iets wat voor Mikayla zeer ongewoon is want hij is een veelvraat en laat nooit een kruimeltje liggen. Ik dacht oke het zal morgen wel beter gaan. Maar tot mij schrik bleek van niet ik was gaan wandelen en had de bal mee genomen voor hem en Jony, maar Mikayla had geen intresse in de bal en renden niet over de wei, ook renden hij niet om de bal te pakken. Ook het rondje kwam hij niet rond bijna het was een rondje van ongeveer 1 uur wat normaal een eitje voor hem is. Maar nu liep hij extreem langzaam en sokte zich voor. Ik raakte in paniek bang om hem te verliezen. Zou het nu het moment zijn dat ik hem zou verliezen.

Maar gelukkig na een paar weken hersteld Mikayla zich ook weer en nu gaat het gelukkig weer goed. ZIjn gezicht is deels bij getrokken maar zijn wangblijf hangen gevolg dat hij meer kwijlt terwijl hij voor tia nooit kwijlde. Maar gelukkig hij is nog bij me!

Ik heb wel besloten om niet meer te trainen met Mikayla ook niet hobbymatig. Ik weet zeker als hij een pakwerker zie dat hij staat te springen. Maar hij heeft wel een grote knauw gehad lichamelijk. Dus nu is hij officeel met sport pension. Ik neem hem niet meer naar de werkhondenverenging. En ga nu alleen met Jony vond ik in het begin ook moeilijk maar nu heb ik er vrede mee.

Van zelfsprekend gaan we nog lekker wandelen in de bossen of in de polder of over de dijk. Samen genieten zolang het nog kan!!

Afgelopen 2 maanden was een mix van blijdschap , verdriet , wanhoop, paniek, angst maar gelukkig zijn mijn lieve Mikayla & Jony er. Maar ook mij vrienden staan me met raad en daad bij!

Ik heb ook deze maand geleerd dat ik goede vrienden heb die me niet in de steek laten, die me steunen en met raad en daad bij staan. Ik ben heel dankbaar voor hun trouw en vriendschap want jaren geleden zou ik blijven zeggen dat ik geen mensen nodig heb in me leven dat ik me red met Mikayla & Jony maar ik heb mogen ervaren dat er ook lieve mensen zijn die het besten met je voor hebben die het beste uit jou halen en ook het besten in je zien. Die jou accepteren zoals je ben met al je nukken en met al je gebreken.