Zoeken

Mijn beste vriend is er niet meer!

hulphond
29 mei 2019
3 minuten om te lezen

Sorry voor laten update.

Maar ik kon het niet op brengen om mijn website te update.

Dat met Mikayla niet lekker ging lazen jullie al. In januari ging steeds slechter hij viel af en toe om en moest veel helpen om weer recht te staan. Maar mijn hoop was dat het beter zou gaan en dat mijn allerliefste Mikayla nog even bij me mocht blijven. Maar eind januari ging zo slecht en verdriet werd steeds erger nu type springen de tranen weer in ogen het ging echt niet meer. 21 januari ging lopen al steeds slechter een blokje om ging niet meer. Maar ik had geen foto's van ons viertjes. Dus heb ik KAAA fotografie gebeld voor afspraak en mooie fotoshoot.

Deze foto's zijn nu zeer kostbaar geworden. Mikayla kon bijna niet meer lopen kleine stukje wat voor hem al te veel.

Woensdag 31 januari zag ik dat echt niet meer ging met beste vriendje hij gaf aan dat hij niet meer wilde hij ad niet meer dronk niet meer en lag alleen maar op zijn matras die in woonkamer lag voor hem. Ik ben bij hem gaan slapen zover dat je kan slapen. Hij kon niet meer lopen en opstaan en dan moet je uit liefde de keurzen maken.

Dus 01 Februari was de zware dag moest een afspraak maken met de dierenarts om hem te laten gaan. Een oude vriendin kwam nog om afscheid te nemen. Mikayla lag alleen maar.

Mijn beste vrienden vroegen of ze moesten komen maar ik wilde alleen maar bij Mikayla alleen zijn. We hebben alle jaren samen alles doorstaan samen wisten we elkaar te sterken van wanhoop wist we samen hoop te maken. Ik week niet van zijn zeide we knuffelde continu wat mis ik zijn witte lange vacht waar ik me in kon verschuilen.

Om 16. 00 kwam dierenarts ik heb zelf zijn poot gestuwd en ik ben dierenkliniek Zuidwesthoek dankbaar voor hun hulp zodat Mikayla thuis kon blijven.

Hij was snel weg ik ben nog even alleen met hem gebleven.

Op zelfde moment begon Yindee te huilen wat door merg en been ging.

Ook Femmy heeft afscheid genomen op haar manier.

Toen heb een vriend en mijn vrienden opgebeld om samen voorgoed afscheid te nemen.

Ja je begrijpt het al wat gemis maar hij gaf zelf aan dat het genoeg was geweest.

Maar dat maak het verdriet niet minder.

Femmy en Yindee troostte zo goed Yindee sliep strak tegen me aan hoe ik en Mikayla altijd sliepen en Femmy lag aan de andere kan tegen me aan zo voelde ik me niet alleen.

Mikayla de eerste Psychiatrische hulphond in die in Nederland op werd geleid door de eigenaar zelf en die me letterlijk en figuurlijk me leven reden. Ik geloof dat hij me alles heeft geleerd wat ik nog had om me leven op rit te krijgen. Hij wist dat Yindee en Femmy voor me zouden zorgen en dat zij de taak over zouden nemen en me verder zouden helpen in leven die voor mij zo vaak ingewikkeld is. Mijn steun en toeverlaat zijn me viervoeter als niet gaat zijn zij bereid om altijd me de overweldigen met veel liefde.

Met Mikayla heb ik alles gedaan waar ik als kind van gedroomd had wat ik met een hond wilde doen.

Hij was me beste vriendje hij stelde me nooit teleur. Hij kwam ergens binnen en iedereen werd verliefd op hem. Hij was de gene die ook de dementerende oudere op stage + Vrijwilligerswerk liet lachen.

Hij was de hond waar ik de eerste shows mee liep. En waar ik gekozen werd in rasgroep I als 9de Best in Show. Met hem zat ik honden frisbee iets wat we geweldig vonden. Maar over de geweldige jaren tijdens de behendigheidswedstrijden hij was in bloei van het leven hij liet me lachen en liet me trots voelen we hielde van elkaar hij liet me voelen wat liefde was hij leerde me wat onvoorwaardelijke liefde was. En toen kwam ik op plek waar ik me beste liefste vrienden leerde kennen. De werkhonden vereniging ( nu PHV Schouwen_Duiveland.

Als klein meisje zat ik aan de kant gefascineerd te kijken bij de Vereniging voor Duitse Herder in Rucphen dat wilde ik ook graag doen met mijn toekomstige hond.

En ja hoor op 5,5 jarige leeftijd gingen we naar IPO vereniging en hij beet gelijk op zelfde avond op harde mouw. Hij was oll Rounder een witte herder die overal voor geschikt was hij was moedige hond wat ik nu mis in de witte herder die nu gefokt word. Met hem fietste ik de Uithoudingsvermogen proef op 7,5 jarige leeftijd en ook ons IPO examen was heel avonduur,

En natuurlijk de mooie jaren en mooie vakanties die we hadden gehad.

Ik zal hem nooit vergeten me kleine bolletje wol .