Juni 2012

Juni 2012

Bulters en Mekke geven psychische begeleiding zij gaan mee naar openbaren plaatsen en voor mij moeilijke plekken.

Oefenen in winkels en overal was nodig want dat doet emergis niet. Stichting Petra deed dit wel.

Maar alleen gespreken bij Emerigs zijn niet genoeg ik wilde iemand hebben die me hielp ook in de openbaren plaatsen. Ik stuurde eerst heel veilig een mailtje en kreeg al snel antwoord.

De volgende stap was dat ik ze moest bellen, ik weet nog goed hoe eng ik dit vond. Maar hoe vriendelijk en begripvol Astrid reageerde was het ijs al snel gesmolten. Na vele gesprekken en financieel regelen en een intakegesprek later konden we aan de slag. Ik had aan gegeven gelijk bij mijn eerste mail dat ik graag een vrouwelijke instructeur zou willen. Ik was blij dat Bulters + Mekke naar mogelijkheden kijkt en dus was dit "probleem” ook opgelost en was het in sowieso geen "probleem". In het begin 2011 kon dan ook onze eerste afspraak gemaakt worden

Ik en Miriam Beckers weten nog goed hoe eng en spannend het voor me was. Ik kon een avond van te voren en die dag niet meer eten van de spanning. Mijn eerste indruk was goed, Miriam is heel rustig, geduldig en heeft een grote mensen kennis!! En dat heb je of je heb het niet maar zij heeft het zeker! Maar na een aantal afspraken ging het prima en konden we aan het werk met mij. Want je kan wel de psychiatrische hulphond trainen, ook de hulp behoevende heeft training en begeleiding nodig. Ik was bijvoorbeeld heel bang voor andere honden en dan wel los lopende honden en dan vooral grote rassen . Dit kwam natuurlijk door vervelende gebeurtenissen. Ik was bang nog openbaren plaatsen, Mikayla ging overal met me mee want Mikayla kan van alle jaren training alles al. Hij reageerde onder andere al op nachtmerries, dissociaties en paniek aanvallen en hou me in het hier en nu, leid me uit drukten ect..

Door de dat Miriam overal met me mee naar toegaat en Mikayla ook mee ging leerde ik grenzen stellen.

Het belangrijkse wat ik leerde Nee te zeggen.

Verder heb ik Mikayla geleerd blafte en door blafte op commando. Dit is voor mij heel belangrijk want als ik mij onveilig voel zoals in het schemer of in het donker of als voor mij een eng persoon (met enge personen bedoel ik als ik alleen loop en er kom een vaag persoon aan die dronken is of afwijkend gedrag vertoond en in mijn space komt) loopt, dan kan ik ongemerkt het commando geven en dan voel ik me veilig omdat vreemden hier van schrikken. Nou hier hebben we goed ik mij best voor gedaan want Mikayla blafte niet of nauwelijks. Niet dat het niet mag maar ja hij deed het niet. Verder buiten het trainen van voor mij hulpdoelen was het ook werken aan me zelf en dit was ook absoluut niet makkelijk. Gelukkig was Miriam altijd bereid om te luisteren en hielp me waar ze kon helpen. Ook al die reacties van mensen is niet altijd leuk en je heb echt geen zin/tijd om uitleg te geven. Miriam leerde me hiermee omgaan wat niet altijd makkelijk was/is.

Miriam en ik waren al een tijdje bezig met trainen in winkels. Maar halverwege / eind vorig jaar 2011 ging het gewoon niet lekker met mij. Miriam hield hier prima rekening mee, want mijn concentratie was echt 0,0 en ja wat ga je dan doen. Ze goed tips geven hoe ik gingen moest op lossen maar ik onthouden het helemaal niet.

Simpele dingen trainen en even ontspannen en praten op het strand. Het is heel belangrijk dat een instructeur / begeleider hier mee weet om te gaan en op in te stellen. Want dan kan je wel trainings dingen hebben maar als het niet goed gaat dan moet je eerst iemand helpen dat het weer goed gaat en dan kan de hond prima ingezet worden. En dan kan je juist de dingen trainen die op dat moment van belang zijn om me weer verder te helpen.

Ik heb ook een grote stap gemaakt ik ben begin 2012 naar een lezing gegaan van de Zwitserse witte herder Vereniging. Hier kreeg ik informatie over een nieuwe genetische afwijking heel interessant. Maar voor mij heel moeilijk want ik kende maar één andere persoon en dan kende ik die nog maar heel kort van de show dus ja. Maar ik heb gebeld naar de Zwitserse witte herder Vereniging en heb aangegeven dat ik graag wilde komen maar dat mijn Psychiatrische hulphond Mikayla mee zou gaan als ik wilde komen. Geen probleem natuurlijk, ze vonden het heel fijn dat ik zou komen. Dus ik met Mikayla op zondag om 8.30 uur naar Leusden gereden in mijn eentje. Oo wat vond ik het spannend onderweg en daar. Dit was een zeer grote stap want groepen mensen vind ik dood eng dat zijn ook de momenten dat ik weg kan raken!! Maar ik heb het gedaan en had het erg naar me zin en ik ben weer wat wijzer geworden.

Verder ging ik in 2011 al naar een hondenshow. Dit was al een droom van mij al vanaf dat ik klein was, maar mijn dromen waren weg maar kwamen weer terug toen ik Mikayla kreeg. Elke keer als ik op een show was voelde ik me zo gelukkig en vrij zonder beperking dat ik besloot dat ik er meer wilde lopen en voor me Nederlands Kampioenschap wilde gaan want hij had op de show in Eindhoven in 2011 zijn eerste punt gehaald. Dit gebeurde heel toevallig nou toeval bestaat niet, maar een vriendin vroeg of ik zin had om naar die show te gaan en ik zei nou als we gaan dan schrijf ik Mikayla wel in. Dit bleek heel goed voor me te zijn. Al die shows en als je dan voor het eerst in de ere ring staat omdat je BESTE van het Ras bent geworden, nou dat is echt heel spannend en eng want iedereen kijkt naar jou. Nou dat gevoel had ik maar ze kijken als eerst naar de hond en dan naar jou maar toch voelt dat niet zo, ook kijken ze natuurlijk naar andere mensen die ook in de ere ring staan met hun herder of veedrijver. Maar dit moment is heel speciaal en dat vergeet je nooit meer.

Mijn laatste punt voor het Nederland Kampioenschap kwam in november 2011 op de show in Bleiswijk. Dit was een dag uit mijn dromen die ik weer gekregen had. Ik werd weer BESTE van het Ras en mocht weer in de ere ring en ik dacht nu heb ik alles bereikt wat er te bereiken was, maar hoe mooi zal het zijn als Mikayla gekozen werd in RASGROEP 1 Herder en Veedrijvers.

Maar deed leek een droom maar het gebeurde echt!! Mikayla werd in Rasgroep 1 als 9de BEST in Show. Nou op dat geluk en vele leuke contacten verder kon ik wel maanden teren. Maar toch ging het niet goed in die periode maar mijn wil om met Mikayla show te lopen voorkwam dat ik opgenomen moest worden en ik had een doel om naar te leven.

Ook ben ik eind 2011 naar een werkhondenvereniging gegaan helemaal zelfstandig met Mikayla. Ik had ook ooit een droom om IPO te gaan doen, maar die droom was ook weg als je zoveel problemen hebt vergeet je dat je ooit iets wilde doen en iets wilde bereiken. Want je ben constant bezig met overleven en vechten om de volgende dag weer te bereiken en door te komen. Het grote succes van Mikayla en mij is wel dat ik 2 keer per week op de werkhondenvereniging ben en dan is het zo gezellig dat ik vaak na 01.00 uur s ‘nachts pas thuis ben. Deze contacten zijn voor mij heel belangrijk want ik heb weinig sociale contacten in mijn privé leven. Ik heb wel ondertussen leuke contacten bij de behendigheid maar dat is 1 keer en soms 2 keer per week en dan is het 1 uur trainen en dan ga je weer. Behalve op wedstrijden dan klets je de hele dag natuurlijk maar op de werkhondenvereniging voel ik me zo thuis en helemaal niet beperkt en ik voel mij heel veilig!!

Maar door de persoonlijke begeleiding zowel psychiatrisch als op trainings gebied krijg je weer dromen en ze komen nog uit ook hoe mooi is dat?!. Ik ben er dan ook met mijn ervaring voor om samen de hond te trainen en op te leiden als hulphond want dat schept als eerste een band en ten tweede leer je met elkaar om te gaan en effectief de hond in te zetten!! Ik ben ook zeer dankbaar dat Bulters + Mekke een psychische hulp . . Ik vond het vreselijk spannend zeker omdat Joop Mekke en Linsey Schuijtvlot kwamen om de Basistest af te nemen en werden ook de hulphond commando's geëxamineerd.

Ik had met Joop al eerder mail contact gehad over Mikayla en Zwitserse witte herders in het algemeen. Hier door leerde ik hem 'kennen'. Maar ik vond het zo spannend toen ze er eenmaal waren en natuurlijk gelukkig was Miriam Beckers er ook. En ik heb door al die training en gesprekken echt een vertrouwensband opgebouwd. De persoonlijke ontmoeting met Joop verliep goed en Mikayla die liet gelijk zijn werk zien. Alles ging goed tijdens het examen en we slaagden met Uitmuntende resultaten en daar waren Miriam en ik heel trots op.

De dag van de diploma-uitreiking had ik de woonbegeleiding en de gedragsdeskundige van honden mee genomen die mij tot 2009 vrijwillig heb begeleid in het opleiden van Mikayla want in 2006 waren er geen officiële psychiatrische hulphonden opleidingen en dit was een zeer uniek traject die gestart was die tijd. Doordat ik geestelijk een wrak was en wegens mijn veiligheid heb ik nooit de publiciteit durven en kunnen zoeken. Vandaar dat mijn verhaal over mij en mijn psychiatrische hulphond Mikayla nooit in de publiciteit heb kunnen en willen brengen. Nu is dat anders ik voel me sterk en veilig met Mikayla en kan nu ook met mijn verhaal naar buiten treden, ik wil dit omdat ik andere psychiatrische patiënten een uitzicht wil geven!!!!Want een psychiatrische hulphond is net zo belangrijk als een blindengeleidenhond en het enige verschil is een blindengeleidehond is bekend en een psychiatrische hulphond niet.

Want ieder mens is uniek en ieder mens verdient hulp in zijn nood. En wat is beter je leven lang in een instelling leven of de mogelijkheid hebben om je eigen hulphond op te leiden zodat je zelf kan staan en gaan waar je wil. Zonder dat een vertrouwenspersoon, in dit geval was dit een vriendin waar ik heb gewoond, continu op je moet letten en voor je moet zorgen en overal mee naar toe moet gaan. En het mooiste is dat andere persoonlijkheden bijvoorbeeld kleine kinder personen steun hebben van een levende hond die er alleen voor hun is. Hoe vertrouwd is dat dan voor ze!? Voor een persoon die niet bekend is met Dissociale Identiteit Stoornis is dit een rare gewaarwording dat er op eens een klein meisje praat. Want je ziet een volwassen persoon maar het gedrag en de stem is duidelijk van een kind. Ja en hoe ga je daar dan mee om als vriendin?? Voor Mikayla maakt het niet uit met welke persoon hij te maken heeft hij houdt van iedereen die hem liefde en aandacht geeft. En dan heb je natuurlijk de sterke persoon die met Mikayla naar shows en overal gaat in zowel binnen als buitenland!!

Ik ga met hem naar de Camping de Lage Kempen in België en rij er zelf met hem heen. We slapen samen in een tent en hij gaat mee naar de wc/douche. Een bezienswaardigheid voor menig kampeer liefhebber. Sommige mensen vragen wel wat en zijn oprecht geïnteresseerd wat Mikayla dan zoal doet. Ik heb dankzij Miriam Beckers en Bulters + Mekke geleerd dat ik me niet hoef te schamen omdat ik een psychiatrische hulphond nodig heb.

Ik mag er zijn want ook ik tel mee in de maatschappij! De eigenaar die is heel begripvol en als mensen het onhygiënische vinden dat een hulphond in wc of douche komt dan hebben ze daar een eigen antwoord op: meneer of mevrouw vindt u haren in de wc/douche? Nee zei een echtpaar; nou dan is het toch prima. Ik voel me erg thuis op de camping en de vaste mensen vinden het geweldig dat Mikayla zoveel voor me doet. Niet alle mensen reageren leuk. Zo liep ik laatst in Leopotsburg in België op de markt en ik liep voorbij met Mikayla brulde er een marktkoopvrouw 'is dat een blindengeleidehond?' Ja al die gezichten op mij, nou ik had het niet meer. Je zag die mensen allemaal kijken en ik zei met al mijn moed ja het is inderdaad een hulphond en iedereen ging weer verder met wat hij deed en dat was een grote opluchting. Mensen zijn heel nieuwsgierig en blijven kijken naar Mikayla alsof het een wereldster is die voorbij loopt. Ik moet ook toegeven, hij is ook een uitzonderlijke mooie witte herder. En wat een volwassen of een kind ziet moet hij of zij aanzitten ja ook dat is niet altijd makkelijk want een hulphond is aan het werk en mag niet aangehaald of afgeleid worden tijdens het geen wat hij doet!! En ja daar word je sterker van want je leert grenzen aangeven en dat is voor mij heel belangrijk. Ik vind dit super moeilijk . Miriam heeft mij ook hier in begeleid. Maar elke persoon is anders en iedereen reageert anders, dat moet je ontdekken en mee leren omgaan, that's life. Ik kan weer verder met leven dankzij de inzet van Bulters + Mekke. !! We blijven oefenen en trainen om mij stabiel en nog sterkter te maken.

Ik ben nog vele dingen van plan om met Mikayla te gaan doen en zal af en toe nog eens van me laten horen. Mijn dank gaat het meest uit naar Miriam Beckers die elke keer weer kwam van de andere kant van het land!! Hierbij Miriam en Bulters + Mekke bedankt voor de mogelijkheid voor hulp en steun .

Ik ben nog vele dingen van plan om met Mikayla te gaan doen en zal af en toe nog eens van me laten horen. Mijn dank gaat het meest uit naar Miriam Beckers die elke keer weer kwam van de andere kant van het land!! Hierbij Miriam en Bulters + Mekke bedankt psychiatrischebegeleiding.