Belevenissen Juni & Juli & Augustus en september 2014

Deze maanden waren heel moeilijk zwaar maar aan alle komt een eind.

En dan vooral de maanden Juni en Juli waren zwaar. Het ging zo slecht dat ik opgenomen ben. Vrijdag nacht was een ramp het ging al weken niet maar nu zat ik echt in crisis. Gevolg dat ik Mikayla zaterdag ochtend naar mijn goede vriendin Linda had gebracht en met Jony naar de kliniek ben gereden en ben ik opgenomen. Al vrij snel kreeg ik een bericht van één van me beste vrienden of ik thuis was. Ja nu moest ik het wel zeggen dat ik niet thuis was, maar ja nu moest ik ook zeggen dat ik opgenomen was en dus voorlopig niet thuis ben. Iets wat natuurlijk vragen opriep. Hij heeft de rest van me goede vrienden en me zus op de hoogte gesteld. Moeilijk om weer de grip om je leven kwijt te zijn. Weer het gevoel te hebben dat je het leven niet meer aan kan. Mijn beste vrienden kwamen bijna elke dag langs. Iets wat ik bij eerder opnames nooit is geweest. Alleen in België toen kwam elke week de hulpverlener langs maar das anders. Maar de rest stond ik er altijd alleen voor. Maar wat doe je als met zo slecht met iemand gaat? Gewoon lekker wandelen met Jony. Jony deed zijn werk ontzettend goed. De eerste nacht kwamen ze controleren of het allemaal goed ging. Jony heeft de hulpverlener een hardverzakking gegeven. Want ze mocht helemaal niet naar binnen Jony sloeg zo aan dat ze gauw weer weg was, ik heb er niks van gemerkt ik had al weken last van nachtmerries en herbelevingen dus was ik helemaal onder narcose. Jony bewaakte me goed en hielp me om me veilig te voelen. Ik vond het fijn dat mij vrienden kwamen. Op eens belde me zus ze zeg wat heb ik nauw gehoord dat je opgenomen ben. Ook zij maakte zich zo zorgen maar ze wis dat ik er deze keer niet alleen voor stond. Nu waren Rinus, Wilma , Michel en Sven die me steunde hun bezoek deed me goed. Ze maakte zich wel zorgen. Me medicatie had het top punt behaald ik zat nu op de maximale hoeveelheid. Ze konden niks nog doen alleen gesprekken. Ik liep regelmatig over het terrein met me ziel onder me arm. Jony die nu eigenlijk zich kon bewijzen en eigenlijk continu de leiding over nam dat ook hij me kon helpen zonder papa Mikayla. Jony deed het geweldig goed zijn steun had ik nodig Rinus, Wilma, Michiel en Sven hebben Jony niet eerder zo aan het werk gezien, iets wat we samen hebben opgebouwd. Mijn opname moest verlengt worden want ik kon nog niet naar huis te dat vreselijke huis waar ik zo hekel aan heb. Linda kon niet langer voor Mikayla zorgen want ze kwamen voor haar huis foto’s nemen gelukkig mocht Mikayla naar Rinus iets wat voor mij heel belangrijk is, dat het goed gaat met Mikayla Linda stuurde me foto & Filmpjes om te laten zien dat Mikayla goed had en dat ik me daar te minsten geen zorgen over hoefde te maken. Zodat ik nog wat daagjes kon blijven. Maar aan alles komt een eind en de gewenning in de kliniek gaat snel. Maar zaterdags moest ik echt naar huis dat vond een psychiater die me niet kenden, de verpleging vond het nu eigenlijk nog niet de tijd maar ja hij beslist. Boos en verdrietig was ik ik er nog niet klaar voor ik voelde me nog zo ellendig. Maar mijn hulpverlener zei ook je moet het nu niet van je medicatie hebben maar door de omstandigheden te verbeteren. Rinus, Wilma en Michiel vingen me op toen ik naar huis moest. Ze namen me mee naar Rokanje daar is ook een hondenvereniging . Ik hinder me het nog goed. Ik ging de honden uitlaten Mikayla nog steeds een beetje van slag was afgevallen maar was ook niet zo blij voor mij gevoel om me te zien. Ik denk dat hij het nu ook niet meer wist en dat hij zo iets had Jony nu kan jij haar alleen helpen ga vooral je gang. Wilma zeg train maar mee joh ik zeg ik wil niet ik heb er geen zin in. Ik wilde niet meer trainen ik had er geen plezier meer in eigenlijk wilde ik niet. Wilma zeg he je moet eens weer beginnen met trainen meis. Dus met tegen zin Jony gepakt en wat oefeningen gedaan. Nou dat mannentje sloofde zich werkelijk waar helemaal uit om mij te plezieren en dit had een positieve werking op mij. Maar ook aan deze dag kwam een einden Wilma, Rinus en Michiel gingen met me mee naar huis. Mikayla die gelijk naar zijn mand liep en er in ploften was gelijk op zijn plek. Rinus kreeg het gelijk op zijn luchtwegen wat eerder Wilma ook al had. Ze schrokken volgens mij wel van de staat van de woning zowel van de hoge luchtvochtigheid & schimmel en rotvloer als van de benden die ik er van gemaakt en van de oerwoud van me tijd niks was bij gehouden weken niet gestofzuigd niks schoongemaakt kleren liggen overal en nergens. Michiel is fotograaf en maak prachtige foto’s we hadden eerder deze maand een fotoschut van Mikayla en Jony gemaakt de meest prachtige foto’s had hij aflaten drukken 1 had hij er mee genomen naar de kliniek en dat was een prachtige foto van Mikayla zo was hij toch een beetje bij me. Rinus , Wilma en Michiel wilde me helpen met het huis leefbaar te maken en het beetje leuker maar vooral leefbaar te maken. Michiel hing de prachtige foto’s op waar ik hem nog steeds dankbaar voor ben. En Rinus storten zich op de oerwoud in me tuin drijf na van al de regen. Hun steun en ook van Linda en Sven deden me zeer goed.

In de kliniek had ik gereageerd op een huis in Oosterland het droom dorp waar ik me zinnen op had gezet. Een huis met een boven en een benende verdieping. Met een tuin. Ik had me hoop al verloren om een andere huis te krijgen, mijn gedachten was een droom en elke keer was ik er niet bij. Dinsdag belde ik naar de woningstichting of ze al wat wisten maar die zeiden niks. Ik was weer begonnen met me vrijwilligerswerk waar ik nog steeds niet helder en erbij was wat ik deed. Ik had in de pauze gekeken op me telefoon maar helaas geen bericht. Ik zou er weer niet bij zitten! Maar ik was later bij Rinus en keek me telefoon 1 gemist oproep. En dan wel privé nummer. Ik keek me mee en kreeg een schok ik was uitgeloot eerste op het huis in Oosterland. Rinus en zijn vrouw en ik sprongen in de auto en reden naar het huis, we hebben het bekeken. Maar echt blij kon ik nog niet zijn. Gelijk Michiel en Wilma gebeld. Om het nieuws te melden. Ook hun konden het niet geloven.

Ik heb in juni het contact met me moeder verbroken met me vader heb ik minimaal contact. Dit omdat ik het geestelijk niet meer aan kan. En door dingen die nooit zullen veranderen. Ik kan zeggen ik heb het geprobeerd maar het werk niet er is te veel gebeurd, ik kan het contact ook nu nog niet aan.

Wilma ging mee naar het huis kijken dankbaar ben ik haar vooral haar steun. Rinus en Jony ging mee voor gesprek met de woningstichting waar ik de zenuwen kreeg omdat ik niet de goede papieren bij had de woonbegeleiding had verkeerde papieren gegeven. Ik was doodsbang dat het huis niet door ging. Maar Rinus bleef zo rustig en Jony ook dat ik met hun steun het gered heb. Rinus ook jij ben een ongelofelijke steun voor me! Alles ging in een stroomversnelling. Wilma en Anne hielpen me een weg in de chaos van de kleding kasten te krijgen. En toen was het dan zo ver! Alles stond in gepakt! 3 augustus kwamen Rinus, Wilma, Michiel en Sven met zijn vrouw, ook Fred stond klaar met zijn bus met aanhanger nog steeds dankbaar voor wat ze voor me hebben gedaan een verhuizing die ik nog nooit zo leuk heb gevonden. De vrouw van Sven storten zich op het schoonmaak werk! Want alles was vries en plakkering en zat onder de haren van de honden. Ze hebben allemaal geholpen met alles naar binnen te brengen. Alles was eigenlijk binnen 1dag op zijn plek. En nu, nu woon ik er alweer ruim 1,5 maand. Naar me zin absoluut! Ik voel me veilig in dit dorp en ga zonder problemen met de honden in het donker lopen, dit durfde ik in Vlissingen absoluut niet had altijd de zenuwen.

Zonder hun had ik het nooit gered hoe belangrijk echte vrienden zijn ben ik van bewust iets wat ik niet heb gekend dat zoveel mensen om me geven en echt met me mee leven. Ik er vaar dit echt als bijzonder en ik ben ook echt heel erg aan hun gehecht geraakt. Waar ik het aan verdien dat weet ik ook niet!

Het nieuwe probleem de nieuwe winkels maar ook dit was snel verholpen. Rinus heeft geregeld dat ik naar de dorp winkel kan met Mikayla of Jony. Ook is hij met me naar Aldi geweest om me te helpen.

Tussen door heb ik een proefexamen gelopen op de hondenverenging ik had heel weinig serieus getraind met beide honden. Het Verkeers Zekere Hond examen met Jony verliep niet zoals ik hoopte, Jony wilde zo zijn beste doen te goed hij ging voor werken goed bedoeld maar niet handig. Hij ging al vast zitten en liggen maar niet op het goede moment wel geslaagd. Ik wil altijd zo hoog mogelijk draaien maar door me geestelijke toestand was dit deze keer niet . Mikayla deed het heel goed tijdens het speuren maar ging niet tijdens het appel waarschijnlijk te veel stress gehad en te weinig getraind, het manwerk was daar en tegen wel goed. Alleen niet geslaagd voor het proefexamen. Nu dus serieus trainen voor het officiële examen. En daar heb ik me de laatste tijd op geconsenteerd.

Gaat alles nu gelijk goed nu ik verhuis ben nee dat dan ook weer niet. Ik heb het weliswaar niet meer elke dag benauwd van de schimmel en vocht. Maar sommige dingen blijf moeilijk maar we reden het momenteel.

We zijn zelf 12 september naar een groot feest van Linda en haar vriend geweest. Iets wat ik eindelijk nooit doe ik durf dit nooit aan. Linda en Michel weten hoe belangrijk Mikayla & Jony is voor me en ze zijn altijd welkom. Geen hond kom boven maar die van mij slapen bij mij op de kamer. Mikayla bleef bij Linda thuis en Jony ging mee naar het feest. Iets wat hij prima vond. Dit ging ook heel goed iets wat we samen hebben bereikt. Iets wat voor herhaling vatbaar is.

Vandaag was het dan zover na jaren & maanden & wekelijks trainen was het dan eindelijk 20 september 2014 geworden. Wim van Dijk was uitgenodigd om te keuren.

Een bijzondere dag in ons geheugen.

Waarom om dat de Werkhonden Vereniging Schouwen - Duiveland het officiële FCI examen houd.

Ik zou mee doen met wel alle twee me mannen.

Mikayla is opgegaan voor IPO I & Jony voor zijn Verkeers Zekere Hond Examen.

Ik kan nooit zo goed slapen en dat was van nacht niet anders ik ben altijd bang om me te verslapen op wedstrijden & examens & hondenshows. Ik heb 1 keer gehad dat Linda Voogdt mij wakker moest maken om naar een hondenshow te gaan ook heb ik menig nachtmerrie gehad dat ik me versliep of gewoon te laat in de hondenshow ring kwam en niet meer gekeurd kon worden.

Maar van ochtend ging om 6.30 wakker bleef nog even liggen tot 7.00 uur maar geen minuut later was ik uit bed. Om 8.00 uur zat ik in de auto naar Goedereede!

Daar zouden we gaan speuren dank zij Wim van Alphen.

Het waren mooi groot veld perfect gras & het was nog beetje mistig.

Spannend werd het nu wel eerst liep Sven een IPO II spoor uit voor Jacques van onze vereniging. Ik kreeg nog instructies en toen mocht ik me spoor uit lopen.

Het was een Utje ik heb me eerste voorwerp op de tweede lijn gelegd dit was de plaats waar hij moet liggen vervolgend legde ik het laatste voorwerp op het eind van de derde lijn.

Even Mikayla uitlaten en toen mocht ik hem uitlopen.

Wat kon ik er over zeggen hij liep te sterre van de hemel hij pakte goed lucht en liep keurig het spoor uit pakte het eerste voorwerp perfect en de bocht waren super netjes ook het laatste voorwerp pakte hij ook. ZUCHT! We hebben het gehaald dat was zeker we kregen 93 punten van de 100 punten mijn dag kon niet meer stuk.

Toen Iedereen klaar was reden we naar de vereniging terug.

Toen was Jony aan de buurt hij zou op gaan voor zijn Verkeers Zekere Hond examen. Zijn eerste officiële examen. Spannend minder dan bij Mikayla dit examen had ik twee jaar geleden met Mikayla al gelopen. Dus bekend was het wel. Ik vond Jony niet zo mooi netjes minder opletten dan anders. Maar hij deed alles wel goed. Hij werkte niet voor en deed en maakte geen grote fouten. Ik kreeg van de keurmeester te horen dat het een mooi beeld was om naar te kijken. Ik kreeg 54 punten van de 60 punten niet slecht. Hij heeft het beter gedaan dan Mikayla destijds die had 50 punten. Wel trots op de kleine man.

Nu was het moeilijkste gedeeld Mikayla's appel! Iets wat ik toch wel spannend vond en waar vele problemen lagen. Toen ik een tijd op de club was is hij enorm geschrokken van het schot in een training. Gevolg als de dood voor het schot! Vele gespreken over gehad oplossingen gezocht en we hadden het gevonden. Schieten en Chiel rennen met een grote bijtrol aan een 5 meter lijn en rennen en bijten.

Na intensieve train is hij er over heen gekomen. Maar nu was er een probleem bij gekomen hij bleef niet afliggen. Maar dit was het moeilijkst. Eerste schoten ze tijdens het volgen Mikayla werd helemaal hyper en was er ook niet bij. Ook in het verder appel maakte hij me duidelijk dat hij er totaal geen zin in had en regeerde natuurlijk op mijn spanning. Ik het apporteren was over de grond op zich niet slecht. Toen over de meter schutting iets waarvan ik weet dat hij het met zijn oude botten niet meer kan hij sprong er over maar kwam met het blok er op heen terug dit was ook bij de schutting daar had ik zo op getraind maar dat kwam er nu niet uit.

Het vooruit sturen was geweldig en ik wist dat hij bijna alle punten van het vooruit sturen had. Nu was de spanning nog hoger hij moet af liggen maar tijdens het lopen van Jacques werd weer geschokten helemaal verbaad dat hij bleef liggen. De laatste week nog me training aan gepast en gevoerd met af blijven liggen met rookworst . Die punten had ik ook. ZUCHT van verlicht ik wist dat het over het algemeen niet zo beste was gegaan. Maar beetje hoop was weg toen de keurmeester mijn 63 punten mededeelde van de 100 punten je moet minimaal 70 punten halen om de slagen.

Maar was nog niet klaar Jony was weer aan de buurt er werd een praktijktest gedaan en werd het sociale gedeeld getest dan moet je denken aan insluiten van de hond, fiets voorbij komen met bellen ect passeren van verschillende honden. Hij moest vast geboden worden en achter gelaten worden en liep er een hond voorbij. Maar Jony slaagde ook hiervoor ik had niks anders verwacht van een hulphond!

Nu was Mikayla weer aan de buurt voor het laatste onderdeel het manwerk.

Spannend de punten lagen in het lossen & bewaken in het verstek voorwerken is was daar eerder een probleem. Maar vol goede moet ging ik met Mikayla dit laatste onderdeel samen doen. Revieren ging goed. Bleef keurig in het verstek. Ging keurig aan de voet. Tijdens het afstandje ging hij te snel liggen geen onbekend probleem in de training. Lossen ging in één keer helemaal goed en verder ook. Het afstandje knalde hij vol op de pakwerker moet ook maar je hoorde hem piepen en me hart ging naar Mikayla uit hij gaf zich voor 200% dit gedeeldte. Het transport ging ook heel goed. En zo was dit gedeelte ook klaar vol trots deelde Wim van Dijk me meden dat we 84 punten en een Uitmuntend voor bewaken en verdedigensdrif!

VOL TROTS KIJK IK TERUG OP DEZE DAG!

BIJZONDER WAS HET WEL HET EXAMEN MET MIKAYLA.

DIT IS HET LAATSTE EXAMEN DIE IK MET MIKAYLA ZOU DOEN.

VELE JAREN LIEPEN MIKAYLA EN IK WEDSTRIJDEN BEHENDIGHEID & VELE HONDENSHOW HEBBEN WE GELOPEN & OOK OP EEN LEEFTIJD VAN 5,5 JAAR GING WE PAS DE IPO SPORT IN EN OOK HIER LIEPEN /FIETSEN WE DRIE EXAMENS BIJ ELKAAR.

Bij behendigheid hebben we menig beker en tot 10 beste van de dag gelopen. Op de show menig uitmuntend gehaald zelf Nederlands Kampioen geworden en ook gekozen in Ras Groep 1 als 9 de Beste in Show. Op 11 april 2012 hadden we examen om officiële gecertificeerde hulphond te worden en bij het Verkeers Zekere hond Examen liep hij in 2012 - 2013 liep hij nog 20 km naast de fiets en in 2014 heeft hij zijn laatste examen gelopen iets waar we samen naar toe hebben geleefd en getraind! Vele uren stonden Mikayla op het trainingsveld regelmatig 3-5 keer per week trainen en in de weekend wedstrijden of hondenshow naar ook de vele uren zwemmen en fietsen en dan geen fietstochten van een uur maar minimaal 2 uur tot 3,5 uur zonder pauze. Maar nu is het welletjes geweest Mikayla die mijn leven gered heeft mag nu officiële met sport pension. Als hulphond doe hij ook stappen achter uit af en toe voor de steun mee als vb. Jony geblesseerd is of nat is van het zwemmen voorbeeld.

Ik wil iedereen bedankt voor zijn of haar hulp om dit mogelijk gemaakt te hebben!

Een hond africht kan je niet alleen in welke tak van de sport die je doet!

Ik heb veel van Mikayla geleerd DANK JE WEL OUDE MAN!

Maar dit waren niet alle examens ik heb met Jony ook het examen gedaan van de basistest. Eigenlijk was hij er al 1 jaar geleden er klaar voor maar, toen vond ik hem veel te jong. Daarna zat ik niet lekker in me vel en ging het allemaal niet zo lekker. Tijdens mij opname heeft hij laten zien dat hij echte hulphond is en dus hebben we de basistest gehad. Van zelfsprekend is Jony ook hier voor geslaagd! Ik had ook niks anders verwacht, het is een geweldige hulphond!